Jutro już 15. Przez krótką chwilę zastanawiałam się, czy nie zostać tu na dłużej. Teraz jednak myślę, że bez wahania opuszczę to miejsce. Chcę odpocząć. Wreszcie. Wyspać się w swoim łóżku. Chodzić do mamy, do sklepu. Rozmawiać z nią o błahych lub nie sprawach. Być blisko. Karmić kury i psy, rozpalać ogień, gotować, prać, sprzątać, godzinami czytać książki i oglądać powtórki serialów. Tęsknię. Choć nie chcę się do tego przed sobą przyznać. Kocham moją rodzinę najbardziej na świecie. Dlatego nie wyjadę z Polski. Przynajmniej na dłużej. 

Teraz wiem, dlaczego jestem ostatnio smutna. Po prostu tęsknię.